Wie zijn wij en wat doen we?

Yadeborg biedt alleenstaande minderjarige vreemdelingen opvang in onze Procesopvanglocaties (POA). Jonge alleenstaande statushouders vinden een veilig thuis in onze Kleine Wooneenheden (KWE's).

Ook vangen we meerderjarige (vermoedelijke) slachtoffers van mensenhandel en mensensmokkel op. Hen bieden we opvang, begeleiding en ondersteuning binnen de Categorale Opvang Slachtoffers Mensenhandel (COSM).


Veel van onze bewoners hebben traumatische gebeurtenissen meegemaakt. Daarom is het belangrijk dat ze bij ons een veilige basis vinden. Hier krijgen ze de tijd om tot rust te komen, en de ruimte om vooruit te kijken naar de toekomst en hun verdere ontwikkeling.

 

Yadeborg staat voor diversiteit en werkt kleinschalig. Onze verschillende locaties worden vanuit die visie vormgegeven. Kleinschaligheid is voor Yadeborg een belangrijk uitgangspunt om een goed pedagogisch leefklimaat te creëren en maatwerk te kunnen bieden in de individuele begeleiding.

 

Yadeborg is een zelfstandige, toekomstgerichte  organisatie die voortdurend naar oplossingen en innovatie zoekt, zowel in als buiten ons eigen werk. Gemeenten en anderen die op dit dossier willen samenwerken en op zoek zijn naar passende oplossingen voor de slachtoffers, kunnen ons benaderen. We gaan graag met hen om tafel om te zien wat we samen kunnen bereiken.

'Vriendelijk, gastvrij en sterk, maar ze hebben wel wat van ons nodig'

Yaël Koning (27) is de gedragsdeskundige van Yadeborg. Naast haar werk volgt ze de opleiding master Klinische Psychologie, een vereiste om je ook gedragswetenschapper te mogen noemen.
Waar veel andere gedragswetenschappers mensen met een gedragsproblematiek observeren en onderzoeken, ligt de focus van Yaël daar niet. ‘Ik richt me niet op diagnostiek, maar geef vooral inhoudelijk feedback aan mijn collega’s. Waar hebben zij met hun cliënten mee te maken. En ik wil mijn kennis verspreiden en aan hen overdragen. Bijvoorbeeld over trauma waar ik het nodige van weet. En ook bij de jongens die we hier opvangen zien we vaak dat ze traumatische ervaringen hebben opgedaan. Daarnaast kan ik zelf ook heel veel leren van mijn collega’s.’

 

Yadeborg laat Yaël vrij in de invulling van haar functie. ‘Toen ik begon met mijn werk lag het accent sterk op het verbeteren van de verslaglegging in de dossiers. Dat kun je zien als iets bureaucratisch, maar dat is het niet. De jongens om wie het gaat hebben recht op goede verslaglegging. In het dossier staat het plan waar we met zijn allen voor hen op in zetten. Dat moet aansluiten bij hun leeftijd om te voorkomen dat we inzetten op falen.
Als we als begeleiders verwachtingen hebben die een jongere nog niet in kan lossen leidt dat tot frustratie. In Nederland krijgen kinderen diagnoses. Van deze kinderen weten we niets. Hebben ze ADHD of autisme? Zijn ze verstandelijk beperkt?
We hebben ook geen diagnostiek, want er zijn culturele verschillen en taalproblemen. Daar moet je doorheen om tot de kern te komen. Gelukkig observeren mijn collega’s heel goed. Dat kunnen zij terugkoppelen naar hun pupil.’

 

‘Ik ben er voorstander van kinderen meer mee te laten denken en – waar het kan – beslissen over wat zij willen leren. Dat motiveert hen enorm. Ik zie dat Yadeborg dat goed doet. Uit de begeleidingsplannen blijkt dat er goed gekeken wordt naar wat de jongeren nodig hebben.’

 

‘Zijn het kinderen of volwassenen? De hele tocht van hun vlucht maakt dat ze volwassen lijken. Toch is hun brein dat nog niet. Zij moeten zich nog ontwikkelen en leren. Je hebt er jongens bij die zo hard moeten huilen dat ze hun moeder missen. Dat geeft mij aan dat ze nog zo kwetsbaar zijn en hun gevoelens nog niet hebben leren reguleren.
Ze zijn vriendelijk, gastvrij, sterk; niet zielig. Maar ze hebben wel wat van ons nodig. Tegelijkertijd is het een uitdaging om te weten wat zij nodig hebben. Zelf leggen deze kinderen graag veel in handen van een arts. Als die een oordeel geeft dan is het goed, maar tegen psychologen hebben ze vaak een weerstand.
Hoe help je hen als pedagogisch medewerker? Je kunt niet iemand helpen die niet geholpen wil worden op de wijze die wij voor ogen hebben. Als je goed naar een kind luistert en creatief meedenkt dan kun je tot mooie oplossingen komen. Wanneer je dat probeert krijg je kinderen makkelijker op je hand. Je hebt laten zien dat je bereid bent naar hen te luisteren.’

‘Ik wil er voor mijn collega’s zijn wanneer zij zich afvragen hoe ze met het gedrag van de jongeren om kunnen gaan. Zij mogen met alle vragen bij me komen. Vaak heb ik een goed antwoord, maar eerlijk is eerlijk, soms is het ook voor mij puzzelen.
Mijn boodschap aan mijn collega’s is vooral na te denken en te reflecteren op het gedrag van de pupil én je eigen gedrag. Wat roept het bij je op en ben je dan in staat er goed op te reageren. Ik wil dat mensen woorden geven aan de gevoelens die het bij hen oproept. Zit het in het kind of zit het in jezelf?’

‘Ik heb niet heel veel vertrouwen in de jeugdzorg, omdat deze zo overbelast is. Kinderen horen niet met zijn achtentwintigen op een groep te zitten. Ik gun elk kind een thuissetting zoals ik die ervaren heb. Dat is mission impossible en gaat de jeugdzorg nooit bereiken. Maar daarmee is het niet minder verdrietig.
De kleinschalige opvang die wij hier hebben is voor collega’s ook reden om bij Yadeborg te willen werken. We vragen best veel van hen, want er moet voortdurend van alles geregeld worden. Taxi’s, tandartsen, school, rapportages, gesprekken met mij. Ik zeg echter voortdurend tegen ze, dat wat je met de jongens kunt gaan doen gaat altijd voor de gesprekken met mij. Ik pas me wel aan. Zorg dat je voor de jongens nabij bent en zorg dat je kunt inspringen op wat ze nodig hebben.’

Samen bouwen

Het is november, buiten is het grijs en grauw. De grote bomen bij de locatie van Yadeborg in Vries hebben de meeste bladeren al laten vallen. Het sombere herfstweer vormt een groot contrast met het voorjaar, toen Simone Schuitema in dienst trad.
Simone: ‘Jarenlang was ik met plezier teamleider juridische dienstverlening bij Slachtofferhulp Nederland en na een uitstapje van een jaar als projectleider Ketensamenwerking bij het Openbaar Ministerie, verlangde ik er weer naar om onderdeel te zijn van een team. Ergens bij te horen en dan vooral ook bij een organisatie met een maatschappelijk doel. Op LinkedIn kwam ik de vacature van teamleider bij Yadeborg tegen waarin ze aangaven toekomstgericht te zijn én dat er ruimte was voor innovatie. Dat sprak mij aan.’

Simone is in Vries nu driekwartjaar teamleider van de Procesopvanglocatie AMV en de Categorale Opvang Slachtoffers Mensenhandel. ‘Ik denk dat de organisatie een bewuste keuze heeft gemaakt mij hier aan te stellen. Na een periode waarbij het team onderbezet was en mede door die druk ook spanningen ontstonden, kon ik hier gaan werken aan de ontwikkeling van de teams. Ik wil positief opbouwen.

 

Er was een duidelijke behoefte aan hulp en leiding. Door te luisteren, dingen uit te praten, assertiviteit te ontwikkelen, te investeren in meer training, deskundigheid en duidelijkheid, zijn we samen aan het bouwen. En de omslag is zichtbaar. Zo verminderen frustraties en daalt het ziekteverzuim zo zeer dat het bijna is opgelost.
De betrokkenheid van onze mensen is heel groot. Zij investeren enorm veel in het werk en elkaar, omdat ze willen dat het goed gaat. Dat zij zo betrokken zijn bij het werk en bij hun team maakt mijn werk zo leuk.
Mijn focus ligt op het team. Zij doen het werk en zij bepalen hoe het hier gaat. Mijn collega’s moeten het goed doen voor de mensen die we hier opvangen en begeleiden, en dat kan alleen als het hen ook goed gaat.


Ik richt me op rust in het team, op uniform werken om zo duidelijkheid te scheppen voor de jongens die we opvangen, op accepteren én omarmen dat mensen verschillend zijn.
Karakters en achtergronden verschillen. Ik zeg tegen mijn collega’s, benoem waarin je verschilt. Bevraag elkaar open waarom ze dingen op een bepaalde manier doen, ga het gesprek er over aan en leer van elkaar. Maak elkaar bewust van het pedagogisch handelen en bespreek hoe we dat als Yadeborg vorm willen geven.

 

Bij de COSM werkt het team er aan om een familiaire sfeer te creëren waar de mannen rust en veiligheid vinden. Dat ze elkaar ondersteunen. Dat lukt hen heel aardig. Een man heeft dagenlang alle bladeren in de omgeving bij elkaar geveegd en opgeruimd. We stimuleren dat we op zo’n manier wat terug doen voor de omgeving. En het wordt gezien. Een van de buren die anders nog wel eens moppert, sprak een collega aan dat hij het zo fijn vond dat we de straat zo netjes hadden gemaakt.


Een paar weken geleden nam een van de jongens uit de POA via de vertrouwenspersoon het initiatief om een gesprek met mij te vragen. Hij wilde het hebben over de “bejegening van de jongens”.
Ik vroeg me af wat als er wat slechts uit komt, waar zou ik mee te maken krijgen? Natuurlijk vond ik dat spannend.
Het gesprek was echter heel positief en hij vertelde hoe tevreden hij en de andere jongens waren met de manier waarop mijn collega’s met hen omgaan, over de activiteiten die zij voor hen organiseren en over de veiligheid die ze ervaren.
Het is fijn dat het nu zo goed gaat, maar ik realiseer me dat de samenstelling van de groep van 28 jongens voortdurend wisselt. Er vertrekken jongens en anderen nemen hun plaats in. Hoe komt het dat het nu zo goed gaat en hoe houden we dat vast, is voor mij de vraag waarop ik het antwoord zoek.’

Contactgegevens

Yadeborg
Sportlaan 25
9481 AJ Vries
0592 - 379 444
info@yadeborg.nl